Najwyższa klasa użytkowników magii. Nie jest przesadą stwierdzenie, że jeden mag może dorównać na polu bitwy tysiącom żołnierzy i koni, ponieważ byle jakie źdźbło trawy, drzewo, wiatr, deszcz, grzmot lub błyskawica może posłużyć mu za broń. Jako ulubieńcy niebios, od narodzin potrafią się komunikować ze wszystkimi ziemskimi stworzeniami. Jednak właśnie dlatego z natury są strasznie zimni i wyniośli, i rzadko kiedy darzą poważaniem kogokolwiek poza sobą.

Wśród ludu krąży powszechne przekonanie, że świętych Łuczników łączy szczególna relacja z elfami, ponieważ ich łuki i strzały są tak samo bogate w pierwiastek duchowy jak te, którymi władają elfy. Ktokolwiek stanie się ich celem, zwykle musi uznać ich wyższość. Darzą sympatią wszystkie rzeczy dobre i wspaniałe, zaś ohydne i złe wzbudzają ich obrzydzenie. Swoją postawą dają zatem najlepszy przykład nienawiści do zła jako wroga.

Wedle legendy dragoni odziedziczyli siłę smoków – zrodzoną z chaosu potęgę zdolną do ujarzmienia całego świata. Z natury brutalni, w wieku zaledwie trzech lat dragoni potrafią pokonać tygrysa gołymi rękoma. Pielęgnują swoją wiarę i czują się w obowiązku, by chronić nie tylko swój dom, ale i całą ludzkość. Gdy zjawiły się demony, to właśnie oni stanęli do walki na pierwszej linii frontu.